कुठेतरी छानसे वाचलेले.....................

 

जगण्याचा कोर्स चार भिंतींच्या आत करता येत नाही.

त्यासाठी प्रत्यक्ष जगण्यातच स्वत:ला झोकून द्यावे लागते.
न सुटणारी गणिते,हाताची घडी-तोंडावर बोट ठेवून किंवा उसन्या सांत्वनी रूमालांनी सुटणार नसतात. त्यासाठी पुन:पुन्हा आणि पुन:पुन्हा गणित सोडवतच राहावे लागते.
...काही वेळा उत्तर मिळत नाही.
पेन्सिल संपून जाते.
पाटी फटून जाते.
पण जगणे प्रवाही राहते.
शेवाळ साठत नाही.
धावण्यानेच जीवनाला अर्थ येतो.